Połączenia wciskowe należą do połączeń kształtowych bezpośrednich. Oznacza to, że połączenie odbywa się bez elementu pośredniczącego, dzięki tarciu wywołanemu wzajemnemu naciskowi łączonych elementów. Nacisk wywołany jest poprzez odpowiednie tolerowanie wymiarów w ten sposób, że wymiar wewnętrzny jednego elementu jest zawsze mniejszy od wymiaru zewnętrznego drugiego elementu w połączeniu.

Ze względu na sposób montażu połączenia wyróżnia się:

- połączenia wtłaczane, które łączy się przez odpowiednie zadziałanie siłą,

- połączenie skurczowe, wykorzystujące rozszerzalność termiczną metali, które łączy się przez ogrzanie piasty i/lub schłodzenie wału, połączenie a następnie wyrównanie temperatury.

Zaletami połączenia wciskowego są dokładna współosiowość łączonych elementów, brak dodatkowych elementów pośredniczących w połączeniu, duża obciążalność złącza siłami zmiennymi i udarowymi oraz brak karbów. Do wad połączenia należy zaliczyć konieczność zachowania dużych dokładności wymiarów i małych chropowatości powierzchni, wrażliwość na temperaturę pracy w przypadku łączenia elementów wykonanych z różnych materiałów, możliwość zatarcia podczas montażu oraz koncentracja naprężeń na krawędziach połączenia.

Można wyróżnić dwa rodzaje zadań projektowych połączeń wciskowych:

Obliczenie obciążenia potrzebnego do rozłączenia połączenia wciskowego

Obliczenie wymaganej tolerancji wymiarów elementów w połączeniu o zadanym obciążeniu