Projektowanie połączenia sworzniowego polega na obliczeniu wytrzymałościowym średnicy sworznia, następnie oblicza się wytrzymałościowo minimalne przekroje ucha i widełek. Dobierając sposób zabezpieczenia sworznia przed przesunięciem osiowym, oraz znając minimalne wymiary ucha i widełek można na końcu określić długość sworznia.

Końcowym etapem jest dobór sworznia spośród dostępnych tutaj>.

W przypadku połączenia przegubowego, w którym sworzeń jest pasowany w oprawie, średnicę sworznia oblicza się z warunku wytrzymałościowego na ścinanie:

gdzie:

P – siła obciążająca połączenie w [N],

k_t – naprężenia dopuszczalne na ścinanie dla materiału sworznia w [Pa].

stąd:

Znając materiał, z jakiego będzie wykonane ucho połączenia możliwe jest określenie jego grubości „l” z warunku na naciski powierzchniowe:

gdzie:

k_d – naciski dopuszczalne dla materiału ucha w [Pa].

stąd:

Z tego samego warunku obliczane są grubości widełek „b”:

W przypadku, gdy połączenie ucho-sworzeń, lub widełki sworzeń jest luźne, należy zmniejszyć naciski dopuszczalne dla tej pary do k’_d=(0,5–0,6)k_d.

Końcowym etapem obliczeń wytrzymałościowych jest obliczenie pozostałych wymiarów ucha i widełek. Można tego dokonać według toku obliczeń, przedstawionego tutaj>, oraz dobór sworznia o średnicy większej bądź równej „d” oraz długości czynnej większej od l+2b. Odpowiednie wymiary sworzni podano tutaj>.