W połączeniu sworzniowym, jednostronnie utwierdzonym na powierzchni walcowej odsadzonej obliczeniom podlega średnica sworznia z warunku na zginanie w przypadku czystego zginania lub naprężenia złożone, jak na rysunku (zginanie z rozciąganiem) oraz wymiary powierzchni utwierdzającej z warunku na naciski powierzchniowe.

Średnicę sworznia w przypadku czystego zginania oblicza się w identyczny sposób jak dla sworznia jednostronnie utwierdzonego na powierzchni walcowej. Odpowiedni tok obliczeń podano tutaj>.

W przypadku naprężeń złożonych (jak na rysunku) sworzeń ulega rozciąganiu i zginaniu. W tym przypadku warunek wytrzymałościowy wygląda następująco:

gdzie:

σ_r – naprężenia rozciągające od składowych sił „Pw”,

σ_g – naprężenia gnące od momentu „P•l”,

k_r – naprężenia dopuszczalne na rozciąganie dla materiału sworznia w [Pa].

Obliczenie wytrzymałościowe elementów łączących polega na określeniu siły docisku „Q” oraz minimalnej średnicy mocowania „do”. Obliczenia dokonuje się poprzez rozwiązanie układu równań wytrzymałościowych dla odcinka sworznia o średnicy „do”, obejmujących naprężenia maksymalne i minimalne na krawędziach łączenia, naprężenia rozciągające sworzeń oraz nacisk od siły „Q”.

Przyjmując stosunek średnic d/do=1,25–1,5 można obliczyć: