Spoiny otworowe, bez względu na konfigurację spoiny względem obciążenia zawsze są obliczane wytrzymałościowo z warunku na ścinanie. Należy jednak pamiętać, że tego rodzaju spoin należy unikać w przypadku obciążeń zmiennych. Stosowane są dwa rodzaje spoin:

- spoiny pachwinowe w otworach (spoina nie wypełnia otworu a jedynie łączy jego krawędzie)

- spoina otworowa (wypełniająca cały otwór)

W przypadku spoin pachwinowych w otworach, obliczenia wytrzymałościowe przeprowadza się identycznie, jak dla pozostałych spoin pachwinowych, przy czym długość spoiny w otworze jest równa:

- dla spoin kółkowych l = π•(d-a)

gdzie:

d – średnica otworu w [m],

a – wymiar spoiny pachwinowej a=0,7g w [m],

g – grubość łączonych blach w [m].

- dla spoin szczelinowych l = 2•l₁+ π•(d-a)

Dla przypadku spoiny otworowej tok obliczeń jest następujący:

Warunek:

gdzie:

P – siła ścinająca połączenie [N],

S – powierzchnia przekroju otworu (szczeliny) [m²],

- dla spoin kółkowych: ­S = π•d²/4,

- dla spoin szczelinowych: S = l₁•d+ π•d²/4,

i – ilość spoin otworowych [-],

x’ – współczynnik statycznej wytrzymałości spoiny [-],

k_t – naprężenia dopuszczalne materiału elementów łączonych [Pa],

łączna ilość spoin otworowych wynosi:

W zależności od kształtu otworów (kółkowe, szczelinowe), możliwe jest teraz dobranie ich ilości, pamiętając, że:

- minimalna odległość otworu (szczeliny) od krawędzi blachy powinna wynosić minimum 5d,

- minimalna odległość między otworami (szczelinami) powinna wynosić minimum 2d,